Szybkie małe depresso

Skłamałabym mówiąc, że nie było żadnych symptomów. Były. Nie spodziewałam się jednak, że wszystko potoczy się tak szybko. To było jak kopnięcie małego kamyczka, który wywołał lawinę i porwał mnie ze sobą. A teraz nie mogę złapać powietrza.

*** 

Znacie ten stan, gdy aromat kawy wypełnia pomieszczenie, a cierpki smak espresso pobudza krew? Dwa łyki czarnej esencji sprawiają, że świat nabiera barw, a spojrzenie bystrości.

Mnie chyba zmyliła szarówka poranka, bo jakiś czas temu łyknęłam nieopatrznie filiżankę depresso i wylogowało mnie z Matrixa. Niby zapowiadałam, że nie będę robić publicznego mea culpa, ale tak długi przestój na blogu wymaga kilku słów wyjaśnienia. 

Jestem chora na depresję. Od kilku lat zmagam się z tym problemem i miałam szczerą nadzieję, że co najgorsze, to już minęło. Okazało się jednak, że zło naprawdę lubi pierdolnąć z nienacka i zrównać człowieka z parterem.

Od dość długiego czasu ciało dawało mi znać, że coś jest nie halo. Coraz gorzej spałam, coraz mocniej kłuło mnie w sercu. Wreszcie organizm wyłączył się do tego stopnia, że nie miałam siły wstać z łóżka czy zjeść zupy. Jedno zwolnienie, drugie, nowe tabletki i powoli wracam do normy. Przepraszam Was za ciszę, ale wymusiły ją okoliczności, a nie zwyczajne niechciejstwo. 

Depresja jest sinusoidą dobrych i złych okresów. U mnie spowodowała trzęsienie ziemi, po którym przychodzi czas sprzątania. Muszę zweryfikować na co starczy mi sił, co muszę zrobić, a co chwilowo odpuścić. 

***

Warszawę często spowija smog, do tego dochodzi zanieczyszczenie światłem i perspektywa ograniczona przez wysokie budynki. Zdarza się jednak, że przez to wszystko przebijają się gwiazdy, zawieszone gdzieś, hen, w bezkresnym kosmosie. Dziś widziałam kilka z nich: gwiazdozbiór Kasjopei, Mały Wóz, Oriona. W jakiś przedziwny sposób poczułam się na miejscu. Mała, ograniczona do przestrzeni własnej skóry, nieistotna z perspektywy tych odległych kul gazu. A jednocześnie tak bardzo świadoma swojego istnienia. 

Nie poczułam się magicznie uleczona, nie dostąpiłam olśnienia, ani Nirwany. Po prostu wskoczyłam na swoje miejsce w tej wielkiej życiowej układance.

Fot. Mohamed Shaffaf / Unsplash