Wielkanoc

Święta Wielkiej Nocy. Noc Wielkiej Mocy. Mocy przedwiecznej, pierwotnej. Moc Miłości. Noc Zmartwychwstania.

***
To chyba najbardziej romantyczna historia świata. Dwoje przyjaciół, dwóch przybranych braci. Jeden - syn króla z urodzenia, drugi adoptowany. Podstępny generał w tle, zazdrosny o względy okazywane adoptowanemu synowi. Generał jest sprytniejszy, mocniejszy, a mimo to ma opiekować się takim...nikim. Zaczyna więc podważać miłość króla, sączyć jad, wprowadzać do serca syna niepewność: "Czy jestem wystarczający?", "Czy jestem kochany naprawdę?"
Brak rozrasta się, tworząc w sercu wyrwę. Im jest większa, tym bardziej desperacko syn próbuje ją zapełnić. Zamiast usiąść na swoim miejscu za stołem i pozwolić się karmić miłością, zaczyna na nią polować, zasługiwać, wyrywać zębami. Miota się i cierpi. A generał rechocze. Im większa rozpacz ogarnia syna, im bardziej martwi się król, tym on ma większy ubaw. Robi co może, by król znienawidził przybrane dziecko. A może po prostu dziecko? Wreszcie granica zostaje przekroczona, winy są wielkie, prawo mówi jasno: zapłatą jest krew. I wtedy przychodzi przyjaciel, prawowity dziedzic tronu. Mówi: "To ja zapłacę. Weź moją krew".
Nie ma większej miłość i niż ta, gdy ktoś swoje życie oddaje za przyjaciół, rodzinę z wyboru.

***
Niech ta Wielka Noc da nam moc, by na nowo odkrywać, że jesteśmy wystarczający, że nie musimy zasługiwać na miłość. Niech da nam moc życia w całej jego pełni.