Mielony mózg

Bynajmniej nie chodzi o ulubione danie Hannibala Lectera. Ale tak mi się wszystko w nim przekotłowało, że tylko dodać bułki tartej, jajko i na patelnię ten móżdżek. Przeładowałam się po prostu.

Żeby było zabawniej piszę tego posta w najbardziej luksusowym spa, jakie do tej pory udało mi się odwiedzić. Noc spędziłam z mrożonym okładem na oczy, stópki grzał mi termofor z ciepłą wodą, a pod głową miałam poduszkę napełnioną lawendą. Szampana piłam do śniadania! Zaraz będą mnie nacierać olejkiem o zapachu mandarynki! Czysta dekadencja. To w sumie straszne, że trzeba zapłacić spory hajs za luksus nicnierobienia i bezkarny urlop do powinności.

Chyba większości z nas nie wychodzi nic z mądrości: "Kurz leży - poleżę i ja". A jak nawet się położę, to z takim poczuciem winy, że za karę wymyślę porządki w szafach, albo coś równie ambitnego. 

A wiecie co nas tak nakręca? Wielopokoleniowy łańcuch zachowań. Zróbcie szybki rachunek sumienia i odpowiedzcie sobie szczerze dla kogo rzucone mimochodem: "Kochanie, nie mam majtek" brzmi jak frywolna zachęta do zabawy, a dla kogo to przekaz podprogowy, że czas zrobić pranie? Zakład, że większość facetów nie wytypuje tego prania w pierwszej 10 skojarzeń? 

Nie twierdzę, że mężczyźni nic nie robią w domu. Robią, tylko inaczej. Jak facet zrobi obiad to nie będzie odkurzał, a nawet jak odkurzy, to nie wyciągnie deski do prasowania. No nie. Bo jak już wykonał jakiś domowy obowiązek to teraz chce w nagrodę popykać w grę, albo poskakać po kanałach. A my powinnyśmy się tego uczyć. 

Serio, nie drwię. Widzę po sobie, jak łatwo przychodzi mi zapętlenie się w kieracie. Jak zakupy to do upadłego, jak gotowanie to od razu na 3 dni. Jak wciągnie mnie życie towarzyskie, to przez 2 tygodnie nie mam czasu dla siebie, bo chcę każdemu dogodzić i poświęcić 100 procent uwagi. A potem mam sieczkę zamiast mózgu, bo przegapiłam zjazd w kierunku stacji dokującej. Cała moja funkcjonalność spada do poziomu oddychania i to tylko dlatego, że jest automatyczne.

Zapętlały się tak nasze mamy, babcie i prababcie. I owszem, od kilku pokoleń kobiety pracują zawodowo, łącząc to z opieką nad dziećmi i prowadzeniem domu. Weźmy tylko pod uwagę to, że na porządku dziennym był inny model rodziny i inaczej podchodziliśmy do "wyciskania" życia. Był czas na zabawę i zawiechę. Teraz biegamy z kursu na siłkę, z baletu na tenisa i od kosmetyczki na garncarstwo. Brakuje zwykłego posiedzenia w ciszy.

Na szczęście negatywnych wzorców powielać nie trzeba. Nie da się ich wszystkich wyrugować jednego dnia, ale metoda małych kroczków naprawdę zdaje egzamin. Po powrocie do domu mam zamiar uszyć sobie przytulankę napełnioną lawendą. Niby nic, a jednak liczę na poprawę jakości snu. Nie zrezygnuję z aktywności towarzysko-kulturalnej, ale postaram się mieć chociaż 2 wieczory w tygodniu na takie powałęsanie się i wyciszenie. Wy też spróbujcie! Poproście o to, żeby ktoś wam zrobił herbatę, albo załóżcie, że w tym miesiącu relaks w pianie wchodzi do stałego repertuaru. Co będzie grane za miesiąc to się okaże, ale spróbować można. Bo w końcu czemu nie? 

Fot. Jesse Martini / Unsplash