Siniaki na duszy

Patrzę na swoje nogi, a tam zieleń wchodzi w fiolet i wyglądam, jakbym się nieźle kopała z życiem. A to nie życie, to autobusy i tramwaje. W ZTM trzeba być czujnym, jak ważka, bo nigdy nie wiadomo kiedy nastąpi gwałtowne hamowanie. Na ramieniu też mam niezły "rękaw" - pamiątki po barierkach i czyichś łokciach. Najśmieszniejsze jest to, że w ogóle nie kojarzę tych wypadków. Są mało istotne i odległe, a jednak zostawiają ślad w ciele. I tak samo jest ze zranieniami duszy.

***
Wszystkie nasze traumy, stresy i niepowodzenia zapisują się w naszych komórkach, a później wychodzą bólem czy zmrożeniem. Ból barków to nie zawsze efekt przewiania, czasem rzeczywiście zbyt dużo dźwigamy. A świat się nie zawali, jeśli część obowiązków scedujemy na innych, albo odwleczemy w czasie. Czasem człowieka aż zatyka, dławi w gardle i nie może złapać tchu. Może nagromadziło się w nim tak wiele wypowiedzianych słów i emocji, że nie umie sobie z nimi poradzić? A może jesteśmy na rozdrożu, nie wiemy jaką podjąć decyzję i co chwila wykręcają się nam kostki?

***
Ciało pamięta. Koduje głęboko w sobie złośliwe komentarze, awantury, czy niechęć dzieci z podwórka. Zapamiętuje żałobę, ale i stres pierwszego dnia w nowej pracy. To takie nasze uszkodzenia w skali mikro i makro, które przysypujemy milionem innych spraw i zdarzeń, z reguły z tych przyjemnych. Ranki się zasklepiają, nie krwawią, ale są.

Wszystkie nieprzepracowane emocje rzutują na naszą rzeczywistość. Strach związany z rozpoczęciem ścieżki zawodowej może nas powstrzymywać przed zmianą pracy. Ból rozstania może być hamulcem przed wejściem w nowy związek. I tak dalej, przykłady można mnożyć, bo chyba każdy z nas ma swoją problematyczną ryskę.

***

Co ciekawe, stres z komórek da się wytrząsnąć. I to dosłownie! Słyszeliście kiedyś o TRE? To skrót od trauma releasing exercises, metody zwalczania stresu pourazowego, opracowanej przez dr Davida Bercelli.

Zebry po ataku drapieżnika, kiedy już dobiegną w bezpieczne miejsce, zaczynają dygotać. Serio, całe stado zmienia się w osikę. My też wiele razy drżymy mimowolnie: ręce trzęsące się przed publicznym wystąpieniem, drżące nogi po pierwszym pocałunku, trzęsawka po porodzie siłami natury. Organizm wyrzuca nadmiar emocji. Na tej podstawie dr Bercelli opracował serię ćwiczeń, które pomagają wytrząsnąć stres.

Na YouTube możecie znaleźć filmiki z żołnierzami, którzy usiłują się złożyć. Szczerze? Myślałam, że udają. Do czasu, aż spróbowałam sama to zrobić. O matko i córko! Wyglądało to jakbym miała jakiś atak! Ale zrobiłam ćwiczenie do końca i powtarzałam codziennie aż do czasu, kiedy trzęsawka całkowicie ustąpiła. Nawet nie wiedziałam, że miałam w sobie tak duże pokłady nieprzetrawionych emocji.

***
Moim zdaniem to metoda bezpieczna. Ćwiczenie zawsze można przerwać, co daje też pewną kontrolę. Wiem jednak, że nie każdy odważy się z niej skorzystać. Wygląda dziwnie, wymaga czasu, a my jesteśmy przyzwyczajeni do łykania tabletek tłumiących objawy. Zdecydowanie łatwiej wziąć leki na uspokojenie, niż podejmować wysiłek TRE, terapii czy nawet zwykłego zastanowienia się nad swoim życiem. Ale może jednak warto spróbować czegoś nowego? W końcu ciężko oczekiwać nowych rezultatów robiąc wciąż to samo. U mnie w każdym razie się sprawdziło.

Fot. Jackson Simmer / Unsplash

Edit: Koniecznie zajrzyjcie do komentarza AnSy, która świetnie wypunktowała przeciwwskazania, o których nie miałam pojęcia.