Jak ze starej panny zrobić Pannę Młodą?

Otóż - jest to banalne. Potrzebujemy: kobiety stanu wolnego, sukienki białej lub w odcieniu ecru, kilku metrów koronki, welonu, kwiatów, księdza ze stułą, łamane na: urzędnika stanu cywilnego i Pana Młodego.

Proste, prawda? O ile oczywiście znajdziemy odpowiedniego faceta. 

***

Podróże kształcą, a te w godzinach szczytu szczególnie. Jechałam sobie spokojnie przyklejona do szyby, gdy tuż za moimi plecami zaczęło nadawać radio Kumpelki FM.

- On jest taki słodki - odezwała Pierwsza. 

- A jak to się zaczęło? - dopytywała Druga.

- Napisał do mnie, jak oglądałam serial...

"O, mi też się czasem zdarza" - pomyślałam i nadstawiłam uszu, bo wiedzę należy sobie aktualizować na bieżąco, a moja w materii randek jest na takim minusie, jak polski budżet.

-... następnego dnia też się odezwał i kolejnego. I tak sobie już piszemy od tygodnia. Wczoraj mi napisał, że jestem niesamowita i bardzo mnie podziwia. A wiesz dlaczego?

- Nie, dlaczego?

- Bo zapytał czy będę miała coś przeciwko temu, jeśli sobie z pół godziny pogra z kolegami, a potem się odezwie. No i mówię mu, że spoko. Też sobie zaczęłam coś tam robić, a on mi później napisał, że większość lasek to by się sfochowała, że gra i nie poświęca jej czasu.

"Phi" - pomyślałam - "ja też bym nie miała problemu. Niech sobie gra i godzinę". Od razu poczułam, jak wbijam kolejny level zarąbistości. Wiadomo. Prawo do hobby niezbywalnym prawem człowieka. 

- A ja poznałam takiego fajnego kolesia w niedzielę - odezwała się Druga. - Byłam u koleżanki, a jej sąsiad ma staw i byliśmy na łyżwach...

To odpada. Brak w życiorysie koleżanek z sąsiadami, którzy mają stawy. Chyba, że liczymy staw skokowy, ale mam swój i nie robi to na mnie wrażenia... No i nie jeżdżę na łyżwach. To chyba też w jakiś sposób komplikuje sprawę. 

- Właściwie nie czuję potrzeby, żeby być w związku. Ale taki romansik jest fajny - stwierdziła Pierwsza, a ja już chciałam odwrócić się i przybić żółwika. 

- Mnie za to w domu trochę cisną, że się robię starą panną. Siostra w moim wieku już miała chłopaka - pożaliła się Druga.

- Jaka stara panna!- zakrzyknęła lojalnie jej przyjaciółka. - Daj spokój! Może być tak, że ty wyjdziesz za mąż, jak będziesz miała dwadzieścia lat, a ja zostanę starą panną!

A potem zeszło na temat klasówki z fizyki.

Dwadzieścia lat. Stara panna. Dobijcie. Dwadzieścia lat miałam w czasach, gdy po ziemi chodziły dinozaury, a prezydentem Francji był Sarkozy. 

***

A na serio - to wcale nie jest taka prosta sprawa, żeby poznać nowych ludzi. Nieważne, czy w celach matrymonialnych, czy czysto towarzyskich. Filmy uczą, że wystarczy: przeprowadzić się na drugi koniec świata, zmienić pracę, iść solo na wesele, wejść do dowolnego baru, rozsypać jabłka na bruku lub uratować psa i voila! Życie nabiera tempa. Ale to nie USA made in Hollywood, jeno Polska bez filtra... Byliście kiedyś sami na weselu? Ja byłam. No naprawdę, ubaw po pachy.

W realnym świecie ludzie poznają się ostatnio na morsowaniu. Modny sport, prozdrowotny. Zaliczam sobie sesyjkę, gdy mi się śnieg do butów nasypał. Jakoś nikt się wtedy nie napatoczył :P 

Na szczęście nie dobijam już dwudziestki i mogę sobie spokojnie olać kwestię staropanieństwa. Przecież jakby co, to zakryję swoje zmarszczki welonem :)

Fot.: Nikki Gibson / Unsplash