Here I am

Bryan Adams działa na mnie kojąco. Głos ma ładny, teksty ma ładne i cudownie traktuje fanów na koncertach. I tak się otulam właśnie jego piosenkami, niczym dźwiękowym kocykiem. Bo czasem sobie trzeba przypomnieć, że w całej tej bieganinie, po prostu jestem. Oto ja.

***

Święta, Sylwester, Nowy Rok ­– żelazny repertuar przełomu grudnia i stycznia. Ludziom się zbiera na postanowienia, na podsumowania i twardą dyscyplinę „od pierwszego”. Mnie też zawsze dopadała na głupawka. A w tym roku hamulec został zaciągnięty i to wcale nie przeze mnie. A jeśli nawet, to nie zrobiłam tego świadomie.

Jakiś czas temu prawie kupiłam mieszkanie. Było idealne. Miało balkon, lustro w obłędnej ramie i edisonowskie żarówki w łazience. I już, już miałam wyciągać długopis, by podpisać zobowiązanie na całe życie doczesne i pół pośmiertnego, gdy nastąpiło wielkie ŁUP i… przepraszam, czy ktoś widział moją zdolność kredytową? Dopiero co tu była… Tak więc, w ciągu paru chwil, moje piękne mieszkanie stało się czasem przeszłym niedokonanym. Rzeźbić trzeba w tym co jest.

Na początku był foch. A właściwie to nie. Najpierw była furia. Podobno niebo nie zna wściekłości takiej, jak miłość w nienawiść zmieniona, ni piekło nie zna złości takiej, jak kobieta wzgardzona, ale to i tak pikuś przy tym, jak wnerwiona byłam ja, kiedy mi się plany posypały. A skoro mi było źle, to postarałam się, by innym lepiej nie było… Do tej pory mi wstyd. Na szczęcie w międzyczasie zaczęło pachnieć pomarańczami (wiadomo, zapach antystresowy), pierniczkami (wizja cukru we krwi) oraz igliwiem i to już skojarzenie oczywiste – cicha noc, święta noc, pokój niesie ludziom wszem. Spuściłam z tonu, opłakałam zawiedzione nadzieje i zabrałam się za porządki. W szafie, w głowie i na głowie.

***

Trochę wyhamowało mnie Boże Narodzenie, rządzące się swoimi prawami. Trochę spacery po puszczy, trochę prozaiczne zmęczenie emocjami, które kłębiły się pod skórą. To człowiek decyduje czy będzie szczęśliwy. Nie okoliczności, nie ludzie dookoła. Czasem trzeba poczekać, aż ta decyzja w nas dojrzeje. Czasem potrzebne są drastyczne cięcia. Świadomie nie wchodziłam na bloga przez te kilka dni. W tym czasie przemeblowałam pokój, obcięłam włosy, wywaliłam tonę papierów i zaczęłam pisać książkę, która od dawna domagała się mojej uwagi.

Każda historia jest ważna. Twoja też zasługuje na opowieść. Jesteś tu, zajmujesz miejsce w świecie. Bez ciebie coś by się posypało. Jesteśmy niczym zębate kółka w maszynie, która działa tylko wtedy, gdy każde jest na swoim miejscu. Można się burzyć, że moje kółko powinno być gdzie indziej, ale może w tym czasie niezbędne jest właśnie tutaj? Może potrzebne są takie życiowe mielizny i przestoje w działaniu, żeby przyjrzeć się sobie i swojemu życiu? Odciąć relacje, które ciążą; zweryfikować plany; wytyczyć nowe szlaki? Wierzę, że nic nie dzieje się bez przyczyny – nawet jeśli jeszcze jej nie zgłębiłam. I wiecie co? Wcale nie muszę znać odpowiedzi na wszystkie pytania. Mogę po prostu być i cieszyć się chwilą. Wbrew pozorom to dużo.

***

Here I am – this is me
There's no where else on Earth I'd rather be

Fot. Gabrielle Henderson / Unsplash